Nowelizacja ustaw o Krajowej Administracji Skarbowej oraz VAT wprowadza istotne uproszczenia i przyspieszenia w zakresie kontroli celno-skarbowych. Oto najważniejsze zmiany w przystępnej formie:
1. Skrócenie i uproszczenie kontroli celno-skarbowych
Nowa możliwość korekty deklaracji: Po zakończeniu kontroli przedsiębiorca będzie mógł złożyć korektę podatkową, obejmującą jedynie wybrane nieprawidłowości wykryte podczas kontroli (wcześniej konieczne było uwzględnienie wszystkich błędów).
Brak dalszych odsetek: Jeśli przedsiębiorca ureguluje zaległości wynikające z tej korekty, nie będą naliczane dalsze odsetki za zwłokę.
Deklaracja pierwotna: Przedsiębiorca zyska prawo do złożenia nowej deklaracji podatkowej (jeśli wcześniej jej nie złożył) – zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu kontroli.
2. Zmiany w ustawie o CIT – mniej obowiązków dla dużych firm
Brak obowiązku publikowania strategii podatkowej: Największe spółki CIT zostaną zwolnione z obowiązku przygotowania i udostępniania informacji o realizowanej strategii podatkowej.
Skala ulgi: Nowe przepisy obejmą około 4,3 tys. największych przedsiębiorstw.
Szybkie wejście w życie: Nowelizacja zacznie obowiązywać już dzień po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.
Te zmiany mają na celu skrócenie procedur, zwiększenie dobrowolności w zakresie korekt podatkowych oraz ograniczenie obciążeń administracyjnych dla dużych podmiotów.
Fundacja rodzinna to nowa instytucja w polskim prawie, wprowadzona w 2023 roku, mająca na celu wsparcie procesu zarządzania majątkiem oraz sukcesji międzypokoleniowej w rodzinach przedsiębiorców. Jest to narzędzie pozwalające na zachowanie majątku rodzinnego w długoterminowej perspektywie, jednocześnie minimalizując ryzyko konfliktów związanych z podziałem majątku po śmierci założyciela.
1. Cele fundacji rodzinnej
Głównym celem fundacji rodzinnej jest ochrona majątku rodziny oraz zapewnienie jego efektywnego zarządzania i pomnażania, z jednoczesnym zagwarantowaniem, że majątek ten zostanie przekazany kolejnym pokoleniom. Pozwala to na zabezpieczenie finansowe członków rodziny oraz na realizację innych celów związanych z dziedziczeniem i sukcesją.
2. Zakładanie fundacji rodzinnej
Fundacja rodzinna powstaje w wyniku:
Aktu założycielskiego fundacji (lub testamentu, jeśli zakładana jest po śmierci fundatora),
Wpisu do rejestru fundacji rodzinnych, który jest prowadzony przez Krajowy Rejestr Sądowy (KRS).
Fundację może założyć jedna osoba fizyczna lub kilka osób fizycznych, zwanych fundatorami. Fundatorzy przekazują majątek fundacji, który stanowi podstawę jej funkcjonowania.
3. Majątek fundacji
Fundacja rodzinna ma własną osobowość prawną, co oznacza, że jest odrębnym podmiotem prawnym, który zarządza majątkiem przekazanym przez fundatorów. Majątek ten może obejmować:
Nieruchomości,
Udziały w spółkach,
Akcje,
Prawa własności intelektualnej,
Środki pieniężne.
Fundacja rodzinna nie prowadzi działalności gospodarczej, choć może wykonywać określone działania mające na celu pomnażanie majątku (np. wynajem nieruchomości, obrót papierami wartościowymi).
4. Beneficjenci fundacji
Fundacja rodzinna działa na rzecz beneficjentów, którzy są określeni przez fundatora. Beneficjentami mogą być osoby fizyczne (najczęściej członkowie rodziny fundatora) lub organizacje pożytku publicznego.
Fundator określa w statucie zasady świadczenia na rzecz beneficjentów, co może obejmować:
Regularne wypłaty pieniężne,
Przekazywanie określonych składników majątku,
Finansowanie potrzeb związanych np. z edukacją, zdrowiem lub działalnością społeczną.
5. Organy fundacji rodzinnej
Fundacja rodzinna ma określone organy, które zarządzają jej działalnością. W skład tych organów mogą wchodzić:
Zarząd – odpowiedzialny za bieżące zarządzanie fundacją i podejmowanie decyzji związanych z jej działalnością.
Rada nadzorcza (opcjonalnie) – kontroluje działania zarządu i nadzoruje realizację celów fundacji.
Zgromadzenie beneficjentów – organ mający wpływ na kluczowe decyzje związane z majątkiem fundacji.
Fundator może pełnić rolę członka zarządu lub rady nadzorczej, co pozwala mu zachować kontrolę nad fundacją po jej założeniu.
6. Podatki
Fundacja rodzinna korzysta z preferencyjnych rozwiązań podatkowych. Wpłaty do fundacji rodzinnej są zwolnione z podatku dochodowego, natomiast wypłaty dla beneficjentów są opodatkowane na zasadach PIT. W przypadku najbliższej rodziny (np. dzieci, małżonkowie) istnieją możliwości zwolnienia z opodatkowania lub zastosowania obniżonych stawek podatkowych.
7. Sukcesja międzypokoleniowa
Jednym z najważniejszych aspektów fundacji rodzinnej jest umożliwienie płynnej sukcesji majątku, co jest istotne w kontekście firm rodzinnych. Dzięki fundacji możliwe jest zarządzanie majątkiem i jego dziedziczenie bez konieczności sprzedaży przedsiębiorstw lub innych aktywów.
8. Zalety fundacji rodzinnej
Ochrona majątku przed podziałem w wyniku postępowań spadkowych.
Przejrzystość zasad dziedziczenia i wsparcie zarządzania sukcesją.
Eliminacja konfliktów między członkami rodziny o podział majątku.
Kontrola nad majątkiem pozostaje w rękach fundatora (lub jego wybranych następców).
Fundacja rodzinna stanowi więc narzędzie umożliwiające długoterminowe zarządzanie majątkiem, zapewnienie płynnej sukcesji oraz ochronę majątku rodzinnego na wiele pokoleń.
Certyfikat rezydencji podatkowej jest oficjalnym dokumentem wydawanym przez organ administracji podatkowej kraju, w którym podatnik ma swoją siedzibę. Dokument ten potwierdza miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych i jest niezbędny do zastosowania odpowiednich stawek podatkowych wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zastosowanie certyfikatu rezydencji
Certyfikat rezydencji ma kluczowe znaczenie dla polskich płatników, którzy dokonują wypłat na rzecz podmiotów zagranicznych. Przedłożenie tego dokumentu umożliwia:
Zastosowanie preferencyjnych stawek podatkowych
Zastosowanie zwolnień z podatku zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania
Dotyczy to wypłat z tytułów takich jak:
Dywidendy i inne przychody z udziału w zyskach
Odsetki, prawa autorskie, wynalazki, znaki towarowe
Usługi widowiskowe, rozrywkowe, sportowe
Świadczenia doradcze, księgowe, prawne i reklamowe
Opłaty za transport morski i lotniczy
Ważność certyfikatu
Certyfikat rezydencji musi zawierać datę wydania i okres ważności. Jeśli certyfikat nie wskazuje okresu ważności, można go używać przez 12 miesięcy od daty wydania, pod warunkiem, że podatnik nie zmienił siedziby.
Odpowiedzialność płatnika
Płatnik jest odpowiedzialny za udokumentowanie prawa do zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Musi przedstawić certyfikat rezydencji na żądanie organów podatkowych. W przypadku zmiany siedziby podatnika, która nie została zgłoszona, odpowiedzialność za nieprawidłowe potrącenie podatku spada na podatnika, o ile płatnik nie miał możliwości wiedzy o tej zmianie.
Jak uzyskać certyfikat rezydencji?
Podatnik może uzyskać certyfikat rezydencji zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jeśli certyfikat jest uzyskiwany po dokonaniu płatności, musi potwierdzać rezydencję podatkową w okresie, w którym wypłata została dokonana.
Podsumowanie
Certyfikat rezydencji podatkowej jest niezbędnym narzędziem dla przedsiębiorstw dokonujących transakcji międzynarodowych. Pozwala na korzystanie z preferencyjnych stawek podatkowych i unikanie podwójnego opodatkowania. Odpowiedzialność za prawidłowe udokumentowanie rezydencji podatkowej spoczywa na płatniku, który musi być świadomy obowiązujących przepisów i zasad dotyczących ważności i zastosowania certyfikatu.
W ostatnim czasie pojawiło się dotyczące zaksięgowania faktury za wydłużenie terminu płatności. Oto, jak najlepiej rozwiązać ten problem.
Spółka zwróciła się do kontrahenta o wydłużenie terminu płatności o 90 dni, na co ten wyraził zgodę. Jednocześnie wystawił fakturę za tę czynność. Jak zatem zaksięgować taką fakturę?
Uważam iż, omawianą fakturę należy zaksięgować jako koszty finansowe. Faktura wystawiona za wyrażenie zgody na wydłużenie terminu płatności ma charakter analogiczny do odsetek od zobowiązań.
Zgodnie z przepisami prawa rachunkowego, operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych zgodnie z ich treścią ekonomiczną. Wynik operacji finansowych stanowi różnicę między przychodami finansowymi, takimi jak odsetki, a kosztami finansowymi, w tym również odsetki.
Dlatego też, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o rachunkowości, faktura za wydłużenie terminu płatności powinna zostać zaksięgowana jako koszty finansowe.
Sprzedaż samochodu, który był wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej, niesie za sobą różnorodne konsekwencje podatkowe. Dowiedz się, jakie są najważniejsze aspekty tej transakcji. Podatek Dochodowy i Składka Zdrowotna: Zgodnie z przepisami podatkowymi, przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu. Oznacza to, że dochód uzyskany ze sprzedaży auta z leasingu jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz składką zdrowotną. Okres Uwzględniania Przychodu: Istnieje określony okres, po którym przychody z odpłatnego zbycia składników majątkowych będących przedmiotem leasingu, są zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej. Ten okres wynosi zazwyczaj 6 lat od momentu wycofania składnika z działalności gospodarczej. Obliczanie Podatku: Przychód ze sprzedaży auta musi zostać wykazany w przychodach firmowych, a następnie od niego odjęte zostaną koszty uzyskania przychodu. Na podstawie tego dochodu naliczane będą odpowiednie podatki, w tym PIT i składka zdrowotna. Alternatywny Scenariusz: Darowizna: Warto zauważyć, że w przypadku przekazania auta w darowiźnie, obdarowany będzie mógł uniknąć opodatkowania, jeśli będzie posiadał pojazd przez co najmniej 6 miesięcy przed jego sprzedażą.
Amortyzacja, czyli systematyczne rozłożenie w czasie obciążeń wyniku finansowego wartości składnika majątku, ma kluczowe znaczenie dla przedsiębiorstw. W tym kontekście omówimy kwestię całkowicie zamortyzowanych środków trwałych.
Stawki Amortyzacyjne: Ustalanie bieżącej amortyzacji wymaga polityki amortyzacyjnej, uwzględniającej wartość początkową, przewidywany okres używania, i metodę amortyzowania.
Utrudnienia w Przewidywaniu: Polityka opiera się na uproszczonych założeniach, często trudnych do odwzorowania w praktyce, zwłaszcza jeśli chodzi o przewidywanie okresu użytkowania.
Całkowicie Zamortyzowane Środki Trwałe: W praktyce firmy mogą posiadać takie środki, których wartość księgowa netto wynosi 0, ale są nadal używane ze względu na dobry stan techniczny.
Niezgodne Zasady: Amortyzacji nie można kontynuować dla całkowicie zamortyzowanego, ale nadal używanego środka trwałego, zgodnie z przepisami bilansowymi i podatkowymi.
Przepisy Prawne: Zgodnie z przepisami, rozpoczęcie i zakończenie amortyzacji zależy od momentu przyjęcia do używania oraz zrównania zakumulowanej amortyzacji z wartością początkową.
Wycofanie ze Służby: Wycofanie ze służby całkowicie zamortyzowanego środka trwałego jest inaczej traktowane niż w przypadku środka trwałego z wartością netto większą niż zero.
Amortyzacja Używanych Środków: Przepisy podatkowe precyzyjnie regulują kwestię amortyzacji używanych środków trwałych, umożliwiając podatnikom dostosowanie stawek do konkretnej sytuacji.
Wartość księgowa netto, przewidywania okresu użytkowania, i zgodność z przepisami podatkowymi to kluczowe aspekty związane z amortyzacją całkowicie zamortyzowanych środków trwałych, co może mieć istotne konsekwencje dla wyniku finansowego przedsiębiorstwa.
Jednostki mikro, czyli małe firmy, mogą korzystać z uproszczeń w rachunkowości. Oto najważniejsze zasady:
Wycena Aktywów i Pasywów: Nie są zobowiązane do wyceny według wartości godziwej ani skorygowanej ceny nabycia.
Zasada Ostrożności: Mogą zrezygnować z zasady ostrożności przy wycenie aktywów i pasywów oraz przy tworzeniu rezerw.
Uproszczony Wzór Bilansu: Stosują uproszczony wzór bilansu i rachunku wyników.
Brak Obowiązku Raportowania: Nie muszą sporządzać rachunku przepływów pieniężnych, zestawienia zmian w kapitale własnym ani sprawozdania z działalności.
Informacje Uzupełniające: Ujawniają podstawowe informacje, takie jak siedziba, czas trwania działalności, zasady rachunkowości, polityka rachunkowości i informacje o udziałach własnych.
Zobowiązania Finansowe: Ujawniają kwoty zobowiązań finansowych, takie jak długi, gwarancje i poręczenia.
Udziały Własne: Informują o udziałach własnych, w tym przyczynie nabycia, liczbie i wartości udziałów oraz ewentualnych zbyciach.
Zasada Odpłatności: Wynik finansowy zwiększa przychody lub koszty roku następnego w części
Spółka z o.o. planuje połączenie się ze spółką jawna, a procedura ta będzie realizowana na podstawie art. 492 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Przedstawiamy kluczowe kwestie i skutki podatkowe tego procesu.
Sposób Połączenia:
W ramach połączenia, majątek spółki jawnej zostanie przeniesiony na spółkę z o.o. w zamian za udziały wydane wspólnikom spółki jawnej. Wspólnicy spółki jawnej, będący jednocześnie wspólnikami spółki przejmującej, nie zmienią struktury własności w wyniku tego procesu.
Podatki po Połączeniu:
Spółka przejmująca będzie opodatkowana estońskim CIT (ryczałt od dochodów spółek), podczas gdy spółka przejmowana będzie opodatkowana na zasadach ogólnych. Obecnie spółka jawna jest zawieszona, a posiada straty z 2018 r., które z uwagi na upływ czasu nie mogą zostać rozliczone.
Czy Spółka Przejmująca Zachowa Prawo do Estońskiego CIT po Połączeniu?
Prawo do opodatkowania estońskim CIT przez spółkę przejmującą może ulec utracie w zależności od dwóch wskazanych przypadków.
Utrata prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (estońskim CIT) jest uregulowana przepisami art. 28l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednym z przypadków utraty tego prawa jest przejęcie innego podmiotu w drodze łączenia lub podziału podmiotów (zgodnie z art. 28l ust. 1 pkt 4 lit. c).
Jednakże, w niektórych przypadkach utrata prawa nie występuje, mianowicie gdy:
Podmiot przejmowany lub dzielony jest opodatkowany ryczałtem, albo
Podmiot przejmowany lub dzielony z dniem przejęcia zamknie księgi rachunkowe i dokona rozliczenia transakcji pozostających w związku z przejmowanymi składnikami majątku (zgodnie z art. 7aa).
Zatem, czy spółka przejmująca utraci to prawo, zależy od szczegółów procesu połączenia. W przypadku spełnienia jednego z tych dwóch warunków, spółka z o.o. nie utraci prawa do opodatkowania estońskim CIT. W przeciwnym razie, utrata prawa nastąpi z końcem poprzedniego roku podatkowego.
Czy jeżeli w deklaracji CIT-8 wykazane zostaną należne zaliczki na podatek, które w ciągu roku nie zostały opłacone, a spółka rok zakończy stratą, to Urząd Skarbowy ma prawo naliczyć odsetki od wykazanych zaliczek?
ODPOWIEDŹ
W przypadku straty brak zapłaty zaliczek jest podstawą do naliczenia odsetek za zwłokę.
Uzasadnienie
Zasadą jest, że zaległości z tytułu zaliczek, na równi z zaległościami podatkowymi, generują odsetki za zwłokę zob. art. 53 § 1 ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa – dalej o.p. Zaległe zaliczki rozlicza się w zeznaniu rocznym, ale podatnik może być zobowiązany do zapłaty odsetek za zwłokę. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że po zakończeniu roku podatkowego zaliczka wygasa gdy powstaje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Po upływie terminu zapłaty zaliczki istnieje obowiązek zapłaty zaliczek, aż do dnia, w którym w ich miejsce powstaje obowiązek zapłacenia podatku za cały rok podatkowy. Niemniej jednak należy pamiętać, że niezapłacona zaliczka jest zaległością podatkową – aż do chwili wygaśnięcia (art. 51 § 2 o.p.). Od takiej niezapłaconej zaliczki pobiera się odsetki za zwłokę aż do chwili wygaśnięcia – również wówczas, gdy zaliczki przekraczają wysokość podatku za okres rozliczeniowy (art. 53 § 2 o.p.). Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z 22.08.2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach – dalej r.n.o.z. – odsetki za zwłokę od nieuiszczonej zaliczki na podatek dochodowy nalicza się m.in. do dnia złożenia zeznania podatkowego, a w przypadku niezłożenia zeznania w terminie, na ostatni dzień terminu złożenia zeznania albo do dnia uiszczenia podatku – od nieuregulowanych w terminie płatności w całości lub w części zaliczek na podatek dochodowy. Oznacza to, że organ podatkowy powinien naliczyć odsetki od zaliczek do najwcześniejszej z dat: – daty złożenia zeznania podatkowego gdy zostało ono złożone w terminie lub daty upływu tego terminu (§ 4 ust. 1 pkt 7 r.n.o.z.), – daty zapłaty zaliczki (tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10.01.2020 r., II FSK 376/18). W efekcie jeśli kwota zaległych zaliczek nie przekracza podatku (w szczególności, gdy poniesiono stratę) to nie trzeba regulować zaliczki, ale powstanie obowiązek zapłaty odsetek od tej zaliczki.
